Po zakończeniu I wojny światowej Hel staje się najsilniejszym ośrodkiem rybołówstwa oraz bardzo popularnym ośrodkiem turystycznym. W 1921 roku oddano do użytku linię kolejową łączącą Hel z Wielką Wsią. Obok linii kolejowej - równolegle - wykonywana miała być linia telegraficzna wznoszona przez Wojska Łączności. Rozkaz budowy wojskowej linii kolejowej Puck-Hel podpisał w dniu 22 lipca 1920 roku Wiceminister Spraw Wojskowych generał Sosnkowski. W 1935 roku rozpoczęto budowę szosy biegnącej przez cały półwysep. Miała ona być ulepszoną drogą gruntową, a tylko w osiedlach asfaltową. Z braku siły roboczej szosa ta nie została w pełni ukończona aż do wybuchu wojny.
W 1928 roku rozpoczęto prace przygotowawcze do budowy portu dla Marynarki Wojennej, dysponującego od początku betonowymi nabrzeżami oraz głębszym basenem portowym. W październiku 1931 roku podpisano umowę na budowę portu wojennego z Konsorcjum Francusko-Polskim. Autorem projektu W. Szawernowski. W 1933 roku zakończono prace pogłębiarskie i rozpoczęto budowę nabrzeży, rok później zerwano pertraktacje cenowe z Konsorcjum i ogłoszono przetarg na dalszą budowę portu w Helu oraz stoczni Marynarki
Wojennej w Gdyni. Konsorcjum przegrało przetarg, ale w toku dalszych negocjacji obniżyło cenę poniżej najtańszej oferty i ponownie otrzymało zlecenie na dalsze wykonawstwo.
Wybuchła druga wojna światowa. Ataki lądowe na Hel rozpoczęły się 9 września potyczką pod Swarzewem. Było to pierwsze zetknięcie się obrońców Helu z niemieckim pułkiem wojsk pogranicznych pułkownika Wutha. Walki trwały do 2 października, co czyni Hel jednym z najdłużej broniącym się punktem Polski, ok 3000 obrońców Helu rzysporzyła Niemcom wiele poważnych strat.
Skuteczny udział w obronie półwyspu wzięła bateria "43". Była ona usytuowana na pd-wsch. od portu Władysławowo, byłą najbardziej wysunięta na zachód ze wszystkich znajdujących się na półwyspie. Reszta artylerii była skoncentrowana między Helem a Jastarnią. Straty załogi Helu wyniosły 212 zabitych i rannych. W czasie walk zostały zatopione dwa większe polskie okręty "Gryf" i "Wicher" oraz kilka mniejszych. "Kujawiak" i "Podhalanin" zostały zatopione przez Polaków by nie dostały sie w ręce wroga. W niemiecke ręce trafił natomiast "Ślązak". Straty po stronie niemieckiej były znaczne. Zatopiony trałowiec "M-85" i torpedowiec "Tiger", uszkodzony "Schlezwig - Holstein".
Po wojnie Hel odradzał się jako ośrodek rybołówstwa, z większym naciskiem na odbudowę wizerunku kurortu.
Od zakończenia II wojny światowej do roku 1996 dostęp do Helu był ograniczony ze względów militarnych, do tego roku aby wjechać na Hel trzeba było sporo czekać podczas odpraw na dwóch bramach wjazdowych. W rozwoju miasta dużą rolę odegrały przeobrażenia społeczne, powstaje przedsiębiorstwo połowów "Arka", a w 1959 - przedsiębiorstwo przetwórstwa rybnego "Koga". Dodatkowo powstaje coraz więcej wędzarni ryb i placówek gastronomicznych, zorientowanych głównie na zarobek podczas sezonu. Z chwilą wybudowania drogi stworzono także połączenia PKS. Ten dynamiczny rozwój spowodował że w roku 1963 osada rybacka została ponownie miastem.
W roku 1992 w ostatniego dnia marca na plaży w Juracie znaleziono tego młodego samca foki szarej - nazwnago Balbinem. Foka przez pierwsze swoje kilka lat w Helu egzystuje w małym baseniku, który stał się podwalinami do stworzenia w mieście najbardziej znanej helskiej placówki - atrakcji Fokarium. Koniec lat 90 to coraz większy rozwój miasta pod względem turystycznym, powstają coraz nowsze punkty gastronomiczne i obiekty noclegowe. Bardzo ważnym wydarzeniem była decyzja o wycofaniu większości jednostek wojskowych z miasta.Od tego momenty mieszkańcy mniej odczuwają w mieście obecność wojska. W Helu zostaje garstka żołnierzy, co odbija się w obniżeniu liczby mieszkańców do poniżej 4000, nowe problemy, ale i wielkie szanse, związane z zagospodarowaniem gruntów opuszczonych prze Wojsko Polskie.
Źródła:
www.moje-morze.pl - Na podstawie ksiązki "Wielkie dni małej floty" - Jerzy Pertek.
Helska Bliza - numery z roku 2004, 2005
Józef Wiesław
Dyskant "Polska Marynarka Wojenna w 1939 roku", wyd. Bellona, Warszawa 1994
Bateria Laskowskiego to czterodziałowa betaria obrony nabrzeża kalibru 152,4 mm, znajdująca się na samym końcu Helu, zwanym cyplem, stąd też jej potoczna nazwa - "bateria Cyplowa". Bateria...
więcej